Leonid Tibiłow, prezydent nieuznawanej przez społeczność międzynarodową Południowej Osetii, ogłosił 4 kwietnia, że jesienią br. w republice odbędzie się referendum w sprawie przyłączenia do Rosji. Przywódca zapowiedział także prawdopodobne włączenie osetyjskich sił zbrojnych w skład rosyjskiej armii, co byłoby realizacją traktatu sojuszniczego Południowa Osetia - Rosja, zawartego w 2015 r. Deklaracja o jesiennym referendum nastąpiła po ogłoszeniu możliwości takiego rozwiązania w lutym br. Podjęcie decyzji 4 kwietnia poprzedziły rozmowy Tibiłowa z prezydentem Rosji Władimirem Putinem.

3 kwietnia 2016 r. dziennikarze z Międzynarodowego Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych opublikowali przecieki z tzw. "Panama Papers". Ujawniono ponad 11,5 miliona plików z jednej z największych firm zajmujących się optymalizacją podatkową offshore – Mossack Fonseca. Wycieki ukazały skalę zjawiska oraz to, ilu wpływowych polityków i postaci życia publicznego transferuje swoje pieniądze do "rajów offshore", skutecznie unikając opodatkowania w kraju. Pośród osób wymienionych w dokumentach odnaleźć można m.in. prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina, prezydenta Ukrainy Petro Poroszenkę, szwagra chińskiego prezydenta Xi Jinpinga, premiera Pakistanu, byłego prezydenta Iraku, obecnego premiera Islandii, a nawet ojca premiera Wielkiej Brytanii Davida Camerona.

3 kwietnia br. liderzy sekty Alawitów – muzułmańskiej mniejszości wyznaniowo-etnicznej, stanowiącej trzon sił zbrojnych prezydenta Bashara al-Assada, wydali dokument, w którym całkowicie dystansują się wobec syryjskiego reżimu. Liderzy podkreślają, że ich decyzja spowodowana była tym, iż nie chcą być dłużej utożsamiani ze zbrodniami popełnionymi przez reżim Assada. Alawici – wyznawcy trzeciego odłamu islamu, obok sunnitów i szyitów, deklarują, że chcą przeciwdziałać konfliktom religijnym w społecznościach muzułmańskich. Liderzy Alawitów zaznaczają też, że ich celem nie jest obalenie rządów Assada, a jedynie dążenie do utworzenia świeckiego, pluralistycznego i demokratycznego państwa syryjskiego, respektującego podstawowe prawa człowieka. Nie jest jeszcze jasne, jak decyzja przywódców Alawitów wpłynie na syryjskie społeczeństwo oraz potencjał armii rządowej i lokalnych organizacji paramilitarnych.

Przedstawiciele libijskiego rządu jednościowego (Rządu Porozumienia Narodowego), popieranego przez ONZ, pomimo całkowitej blokady powietrznej zorganizowanej przez nieuznawany parlament Powszechnego Kongresu Narodowego, dotarli do Trypolisu na łodziach i rozpoczęli pracę w zabezpieczonej bazie morskiej. Celem zorganizowanej przez opozycję blokady było niedopuszczenie do tego, aby rząd jednościowy pojawił się w stolicy, a także podważenie jego legitymizacji i wprowadzenie własnego Rządu Ocalenia Narodowego. ONZ i kraje Zachodu uznają libijski rząd jednościowy za jedyny prawowity, a jego utrzymanie jako krok w kierunku zakończenia obecnego impasu politycznego oraz utworzenia zjednoczonego frontu przeciwko Państwu Islamskiemu. Przed podjęciem kompleksowej operacji wojskowej w Libii przeciwko ISIS, ONZ w dalszym ciągu oczekuje na to, aby Rząd Porozumienia Narodowego został oficjalnie zaakceptowany. Stałoby się to w wyniku uzyskania aprobaty ze strony uznawanego przez społeczność międzynarodową parlamentu (Izby Reprezentantów) w Tobruku.

Dnia 31 marca 2016 roku ponad 100 tys. mieszkańców Brazylii protestowało przeciwko zbliżającej się procedurze impeachmentu. W przeciwieństwie do wcześniejszych protestów popierających ustąpienie Dilmy Rousseff z urzędu, protesty te nie przyciągnęły tylko zwolenników prezydenta. Główny powodem protestów jest obawa o demokracje oraz pogłębienie problemów ekonomicznych w przypadku dojścia do impeachmentu. Dnia 17 kwietnia zostanie omówiony i przegłosowany impeachment w izbie niższej tzw. Izbie Deputowanych. Następnie, jeżeli dojdzie do przegłosowania impeachmentu, wniosek o złożenie prezydent z urzędu zostanie przekazany do Senatu. W międzyczasie, tak jak wykazywały na to wcześniejsze sygnały, również ministrowie gabinetu rezygnują z urzędu.

Po roku oczekiwania premier Iraku Haider al-Abadi wywiązał się z obietnic wyborczych dotyczących walki z korupcją. 31 marca Abadi zredukował liczbę członków swojego gabinetu z 22 do 16 ministrów oraz przedstawił 14 nowych nazwisk do zaaprobowania przez parlament. W nowym gabinecie pozostali jedynie dotychczasowi minister obrony i minister spraw wewnętrznych. Po zapowiedziach zmian sześć tygodni temu, działania antykorupcyjne były nieustannie odkładane, co spowodowało wybuch ulicznych protestów. Na ich czele stanął antyamerykański duchowny szyicki Moqtada al-Sadr. W związku z niepokojami społecznymi, iracki parlament przedstawił premierowi Abadiemu ultimatum, grożąc, że jeśli nie podejmie działań przed 30 marca, złożony zostanie wniosek o wotum nieufności dla obecnego rządu. Ultimatum przyczyniło się do powołania nowego technokratycznego gabinetu.