Przywódca Dżibuti Ismail Omar Guelleh został ponownie wybrany na urząd prezydenta, uzyskując 87% głosów w pierwszej turze wyborów. Będzie to już czwarta kadencja Guelleha od czasu, gdy przejął władzę od swojego krewnego Hassana Gouleda Aptidona, który rządził krajem od proklamowania niepodległości Dżibuti w 1977 roku do 1999 roku. Główny rywal prezydenta Guelleha, bohater ruchu niepodległościowego Dżibuti Omar Elmi Khaireh, zajął drugie miejsce, otrzymując jedynie 7% głosów. Unia na rzecz Ocalenia Narodowego (USN) - koalicja siedmiu partii opozycyjnych, nawołuje do bojkotu wyników wyborów ze względu na nieprawidłowości podczas głosowania. Według komisji wyborczej Dżibuti, jedynie 187000 z 876000 mieszkańców kraju było uprawnionych do udziału w wyborach.

7 kwietnia br. minister gospodarki Francji Emmanuel Macron ogłosił, że zakłada własną partię polityczną "En Marche" ("Naprzód"). Ugrupowanie zamierza wziąć udział w wyborach parlamentarnych w przyszłym roku, lecz pojawiają się także spekulacje, iż ambitny i popularny w społeczeństwie Macron spróbuje swych sił w wyborach prezydenckich. Decyzja ministra gospodarki jest oceniana jako porażka Partii Socjalistycznej, z której wywodzi się obecny prezydent Francois Hollande - najmniej popularny przywódca w historii Francji.

Liderka birmańskiej opozycji i laureatka Pokojowej Nagrody Nobla Aung San Suu Kyi, stojąca na czele partii Narodowa Liga Demokracji, weszła w skład nowego rządu. Suu Kyi została powołana na utworzone specjalnie dla niej stanowisko Radcy Stanu Birmy, a ponadto będzie pełnić funkcje szefa kancelarii prezydenta i ministra spraw zagranicznych. We wtorek decyzję o powołaniu opozycjonistki na nowe stanowisko zaakceptowała niższa izba parlamentu Birmy. Nominacja, która umożliwi Aung San Suu Kyi faktyczne kierowanie państwem "ponad" decyzjami prezydenta, czeka obecnie na podpis Htin Kyawa - nowego przywódcy kraju (wybranego w marcu br.) i jednego z najbliższych współpracowników Suu Kyi.

Oficjalne wyniki zostaną ogłoszone 12 kwietnia 2016 r., ale już dziś wiadomo, że niewiążące referendum skutkować będzie zwycięstwem przeciwników umowy stowarzyszeniowej UE - Ukraina. Zaledwie 38,1% uprawnionych do głosowania opowiedziało się za umową stowarzyszeniową, podczas gdy aż 61,1% zagłosowało przeciwko. Frekwencja wyniosła tylko 32,2%, przekraczając minimalny próg wymagany do ważności głosowania zaledwie o 2,2%. Rząd Holandii zobowiązany jest do uznania referendum i podjęcia działań zgodnych z zawartymi w nim ustaleniami.

Po tym, jak libijski Rząd Porozumienia Narodowego, wspierany przez ONZ, potajemnie przybył do Trypolisu 1 kwietnia 2016 r., rządzący dotychczas w stolicy Rząd Ocalenia Narodowego oddał władzę w ręce oponentów. Rząd Ocalenia Narodowego został rozwiązany, gdy Unia Europejska nałożyła dotkliwe sankcje na jego przewodniczącego i dwóch innych polityków, próbujących ograniczać działania gabinetu popieranego przez ONZ. Rząd Ocalenia Narodowego wydał dokument, w którym ogłosił, że został rozwiązany ze względu na odpowiedzialność za losy kraju. 

Premier Islandii Sigmundur David Gunnlaugsson z Partii Progresywnej ustąpił ze stanowiska, jednocześnie podkreślając, że jest to decyzja ostateczna i prawdopodobnie nie wróci na stanowisko szefa rządu. Gunnlaugsson jest pierwszą wpływową postacią odchodzącą z życia publicznego po przeciekach związanych z aferą "Panama Papers". Ustąpienie Gunnlaugssona, którego nazwisko pojawia się w opublikowanych dokumentach, nie przerwało protestów społecznych. Uczestnicy demonstracji nawoływali rząd do przeprowadzenia nowych wyborów parlamentarnych. Ich data została ogłoszona 6 kwietnia - głosowanie zaplanowano na jesień 2016 r. Jak wynika z najnowszych sondaży, aż 40% obywateli Islandii zamierza poprzeć w wyborach Partię Piratów.