Po miesiącach ochłodzonych stosunków z Rosją i latach izolacji Izraela, Turcja zdecydowała rozmrozić relacje z tymi dwoma krajami. Eksperci przewidywalny, ze Erdogan zdecyduje sie także na normalizację stosunków z Egiptem, jednak prezydent Turcji zaznaczył, że kontekst sytuacji z tym krajem znacznie różni się od relacji z Rosją lub Izraelem. Relacje z Rosją pogorszyly się w listopadzie ubiegłego roku, gdy rosyjski samolot SU-24 zostrzał zestrzelony przez tureckie siły. Po zajściu, te ostatnie twierdziły, że maszyna naruszyła turecka przestrzeń powietrzną. Putin zareagował natychmiast, potępiając zestrzelenie jako "cios w plecy" i domagając się przeprosin. Erdogan rządał przeprosin za za naruszenie przestrzeni powietrznej przez Turcję. Obaj przywódcy oskarżyli sięi wzajemnie o wspieranie terrorystów w Syrii. Sankcje nałożone na Turcję okazały się zbyt dotkliwe, w szczególności zakaz wyjazdu rosyjskich turystów do Turcji (w ostatnich latach turystyka w tym kraju spadła nawet o jedną trzecią). To oraz polityczna izolacja Turcji zmusiła Erdogana, według różnych źródeł, do wysłania listu z przeprosinami za zaistniałą sytuację lub wyrażonym żalem z jej powodu.

W dniu 24 maja 2015 roku, Rachid Ghannouchi- nowo wybrany przywódca islamistycznej partii politycznej Ennahda- ogłosił koniec politycznego islamu swojej partii. Zamiast tego będzie dążył do przejęcia przez swoją partię demokracji i wykonana kroki w kierunku demokracji islamskiej. Jego celem na przyszłość jest rozdzielenie działań politycznych i religijnych. Oznacza to radykalną zmianę kierunku Ennahda, który przegrał wybory parlamentarne w 2014 roku.

W wyniku rozmów z prezydentem Recepa Tayyipa Erdogan ówczesny premier- Ahmet Davutoglu zdecydował, że ustąpi z urzędu dnia 5 maja 2016. Ten ruch jest traktowany jako akt konsolidacji władzy Erdogana, który rozszerza swoje autorytarne rządy. Premier został mianowany przez Erdogana w 2014 roku, natomiast stracił jego poparcie, w związku ze wzrostem autonomiczności premiera.   Według konstytucji premier powinien być najbardziej wpływową osobą w kraju, a prezydent powinien posiadać tylko symboliczną władze. W listopadzie 2015 roku Edrogan i jego partia przegrała wybory, na rzecz ówcześnie powstałej Partii Kurdyjskiej. Partia islamistyczna Edrogana(AKP)ponownie powróciła do władzy po upadku Partii Kurdyjskiej, wygrywając wybory bezwzględną większością. W wyniku zmian partyjnych również media są bardziej kontrolowane przez rząd m.in. gazeta „Zaman”.

Po przedstawieniu przez premiera Abadiego 31 marca propozycji nowego technokratycznego rządu, iracki parlament zablokował nowy skład, uznając go za zdradę dla państwa. Abadi desperacko stara się uratować kraj przed zamieszkami. Mimo to protestujący coraz częściej zbierają się przed budynkiem parlamentu pod przewodnictwem szyickiego duchownego Moqtada al-Sadra. Abadi stara się na prośbę protestujących zamienić partyjnych ministrów na technokratów w celu polepszenia sytuacji państwa. Chce on powołać do władzy profesjonalistów, ekspertów i pracowników akademickich. Analitycy uważają, że winę za obecny kryzys polityczny ponosi sektariański radykalizm, a także nie znajdowanie rozwiązań dla chronicznych problemów państwa, takich jak korupcja, pogarszająca się sytuacja gospodarcza i intensyfikacja konfliktów wewnętrznych kraju. Mimo wsparcia premiera Abadiego przez międzynarodowe środowisko, ma on również wielu zwolenników wśród irackich polityków, choć sami irakijczycy opowiadają się za rozwiązaniem parlamentu i przeprowadzeniem nowych wyborów.

W tydzień po silnie krytykowanych wyborach parlamentarnych w Syrii, genewskie rozmowy pokojowe zwolniły z powodu wznowienia działań wojennych oraz niemożliwych do pogodzenia stanowisk opozycji oraz sił rządowych. 18 kwietnia główny reprezentant opozycji, Wysoki Komitet Negocjacyjny (High Negotiations Committee), oznajmił swoje wycofanie z negocjacji do czasu zatrzymania wznowionej przemocy i pozwolenia wejścia pomocy humanitarnej do określonych miast. HNC twierdzi, że wciąż chce politycznego rozwiązania sytuacji, jednak żadne negocjacje nie będą możliwe dopóki zawieszenie działań wojennych nie jest respektowane. Kolejnym kluczowym czynnikiem w rozmowach jest kwiestia usunięcia prezydenta Asada ze swojej pozycji politycznej. Syryjska opozycja oskarżyła reżim prezydenta Asada o ponad 2 tys. naruszeń porozumienia o zawieszeniu broni od czasu jego inicjacji pod koniec lutego.

Wybory parlamentarne w Syrii, które odbyły się 13 kwietnia br., zakończyły się zwycięstwem rządzącej dotychczas partii Ba’ath. Ugrupowanie prezydenta Baszara al-Assada uzyskało większość mandatów w Syryjskiej Radzie Ludowej. Unia Narodowa - koalicja składająca się z partii Ba’ath i jej sojuszników, będzie mogła wprowadzić 200 swoich kandydatów do 250-osobowego parlamentu. Wybory zostały przeprowadzone na obszarach kontrolowanych przez siły rządowe i tym samym objęły 8,85 mln uprawnionych do głosowania z 18-milionowej populacji całej Syrii. Ugrupowania opozycyjne w syryjskiej wojnie domowej zbojkotowały wybory. Kraje Zachodu i ONZ ogłosiły, że nie uznają wyników głosowania, ponieważ przeprowadzenie wolnych wyborów w Syrii podczas konfliktu zbrojnego nie było możliwe.