Światowe Forum Ekonomiczne w Davos, odbywające się w tym roku w dniach 20-23 stycznia, to jedna z najważniejszych globalnych konferencji, podczas której przywódcy polityczni i liderzy biznesu dyskutują na temat głównych społecznych i ekonomicznych problemów świata. Wątki kluczowych rozmów podejmowanych w Davos, a także wnioski i rekomendacje z Europejskiego Forum Nowych Idei w Sopocie były tematem briefingu "Davos – Warszawa 2016. Nowy kontekst globalny, nowe wyzwania dla Polski". Wydarzenie zorganizowane już po raz drugi przez EFNI oraz ośrodek THINKTANK służyło ożywieniu dyskusji dotyczącej globalnych i polskich wyzwań rozwojowych, politycznych, gospodarczych i społecznych.

Poczucie stabilizacji i przewidywalność sprawiają, że Polacy chętnie osiedlają się w Norwegii – stwierdziła dr Katarzyna Gmaj, ekspert CSM, prezentując częściowe wyniki badań realizowanych przez CSM w ramach projektu TRANSFAM - Doing Family in a Transnational Context. Według danych norweskiego urzędu statystycznego (SSB), w 2015 roku w Norwegii mieszkało blisko 100 tys. Polaków, z czego około 1/3 od ponad sześciu lat. W warsztacie zorganizowanym w Kristiansand (Norwegia) przez Agderforskning Agder Research uczestniczyli też badacze z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz NOVA – A Research Institute at Oslo and Akershus University College of Applied Sciences.

20 stycznia 2016 r. wizytę w Polsce złożył Daniel Fried, były ambasador Stanów Zjednoczonych w Warszawie, a obecnie koordynator do spraw sankcji w Departamencie Stanu USA. Oficjalnie rozmowy Frieda z kierownictwem polskiego MSZ dotyczyły ograniczeń nałożonych przez UE i USA na Rosję oraz realizacji porozumienia w sprawie irańskiego programu nuklearnego. W opinii Eugeniusza Smolara, eksperta i członka Rady Fundacji CSM, wizyta była wyrazem zaniepokojenia Amerykanów działaniami polskich władz. Waszyngton wyraźnie się niepokoi i wysyła do Warszawy Daniela Frieda, byłego ambasadora i przyjaciela Polski, by rozejrzał się na miejscu - skomentował Smolar, cytowany przez "Newsweek".

Rok 2015 upłynął przede wszystkim na pobudzaniu wzrostu gospodarczego w UE. Najważniejszym instrumentem w tym zakresie jest Plan Inwestycyjny dla Europy, zwany Planem Junckera. Zdaniem Komisji Europejskiej, w 2016 r. państwa członkowskie powinny skoncentrować się na zwiększaniu inwestycji, wdrażaniu reform strukturalnych i prowadzeniu odpowiedzialnej polityki budżetowej. Kluczowe znaczenie mają też znoszenie barier na wspólnym rynku, unia bankowa i unia energetyczna. Powyższe zagadnienia były tematem dyskusji podczas briefingu "Unia Europejska 2014-2019: Inwestycje dla Europy", zorganizowanego przez Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce, CSM oraz ośrodek THINKTANK.

Wybrana 16 stycznia 2016 r. na prezydenta Tajwanu dr Tsai Ing-wen przewodzi partii niepodległościowej, niechętnej zbliżeniu z Chinami. Dziś prawie 90% obywateli czuje się Tajwańczykami (a nie Chińczykami) i nie wyobraża sobie zjednoczenia z kontynentem. Dzięki parasolowi Stanów Zjednoczonych utrzymano tu kapitalizm, a intratne zamówienia z USA zmieniły Tajwan w jednego z azjatyckich "tygrysów", lecz w ostatniej dekadzie gospodarka zaczęła czerpać coraz większe zyski z gwałtownego rozwoju Chin. Czy zmiana władzy ten proces wstrzyma i co to oznacza dla Polski? - pisze dr Małgorzata Bonikowska, Prezes CSM, w analizie "Wyspa środka: między Chinami a Zachodem".

Nadejście nowego roku zachęca do tworzenia prognoz politycznych, w tym na temat polityki zagranicznej obozu PiS. O ile, wobec niestabilnego otoczenia międzynarodowego Polski, ciężko przewidzieć konkretne posunięcia nowego rządu, o tyle logika podziału sceny politycznej podpowiada pewne podstawowe założenia, które będą determinować zachowania polityków. Dlatego myśląc o polskiej polityce zagranicznej w 2016 roku warto przyjrzeć się strukturalnym czynnikom warunkującym to, jak postrzegają tę dziedzinę aktywności państwa przedstawiciele obozu rządzącego - pisze Andrzej Turkowski, analityk CSM, w komentarzu "Polityka zagraniczna PiS. W poszukiwaniu podmiotowości".

Zawarta 12 grudnia 2015 roku Umowa Paryska jest niczym innym, jak programem zmiany cywilizacyjnej, zmiany podejścia do polityki środowiskowej. Dodatkowo może się stać zaczynem poważnych reform instytucjonalnych wewnątrz Organizacji Narodów Zjednoczonych. Należy więc zadać sobie pytanie, jakie będzie ona miała skutki dla Polski, polskiej gospodarki, a w szczególności dla polskiej energetyki, której przyszłość wymaga podjęcia szybkich decyzji. Sektor energetyczny może być bowiem kołem zamachowym polskiej gospodarki na najbliższe dziesięciolecia albo jej "piątym kołem u wozu" - pisze Marcin Korolec w analizie "Pierwsza globalna umowa klimatyczna. Początek wielkiej zmiany?".