Z perspektywy Polski, Iran to jeden z najbardziej obiecujących kierunków rozwoju relacji ekonomicznych z państwami pozaeuropejskimi. Zniesienie sankcji UE i USA otworzyło możliwość swobodniejszego działania, a podpisanie we wrześniu 2015 roku polsko-irańskiej umowy o współpracy gospodarczej przybliżyło ten ponad 80-milionowy rynek polskim firmom zainteresowanym ekspansją zagraniczną. Dodatkowe szanse wiążą się z dobrymi kontaktami irańskich partnerów w regionie Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej. Minusem jest natomiast fakt, iż wchodzimy szerzej na ten rynek dopiero teraz - piszą eksperci CSM w analizie "Iran: nowe perspektywy w relacjach z Polską".

Polska dokonała ograniczonego postępu we wdrażaniu zaleceń Rady z 2015 roku. Nie odnotowano pozytywnych zmian w polityce fiskalnej i podatkowej, a także w systemie ubezpieczeń społecznych górników i rolników. Osiągnięto niewielki postęp w zwalczaniu segmentacji rynku pracy oraz usprawnianiu inwestycji kolejowych. Do głównych wyzwań strukturalnych należą też m.in.: innowacje, badania i rozwój, warunki działania przedsiębiorstw, infrastruktura energetyczna oraz dywersyfikacja źródeł energii, a także efektywność funkcjonowania administracji publicznej - twierdzą autorzy raportu Komisji Europejskiej o Polsce (tzw. "country report") na rok 2016.

Międzynarodowe umowy handlowe są instrumentem regulacji stosunków gospodarczych, ale także elementem budowania nowego światowego ładu. Partnerstwo Transpacyficzne (TPP) winno być postrzegane w kontekście zmian w globalnym układzie sił, w tym przede wszystkim rosnącej potęgi Chin. To Państwo Środka kształtuje dziś dynamikę relacji międzynarodowych w Azji i stanowi wyzwanie wobec USA i ich światowej supremacji. TPP jest więc reakcją na ten proces. Państwa-sygnatariusze budują platformę podtrzymania wiodącej roli USA i – tym samym – status quo w regionie Azji i Pacyfiku - pisze dr Stanisław Czesław Kozłowski w analizie "Partnerstwo Transpacyficzne. Porozumienie nowej generacji".

Kwestia imigrantów dzieli Europę. Po szczytach i spotkaniach stanowiska rządów tylko się utwardzają. Coraz więcej państw zamyka swoje granice, ostatnio także Szwecja, która, biorąc pod uwagę liczbę mieszkańców, przyjęła najwięcej uchodźców. Pod znakiem zapytania stają dziś podstawowe zdobycze, takie jak strefa Schengen. Kryzys imigracyjny grozi destabilizacją Europy w większym stopniu, niż wcześniejsze napięcia - powiedział Joachim Gauck, Prezydent Niemiec, podczas konferencji Forum Bellevue w Berlinie, odbywającej się w tym roku pod hasłem "Uchodźcy - wyzwanie dla Europy". W panelu dyskusyjnym wziął udział m.in. Janusz Reiter, Przewodniczący Rady Fundacji CSM.

Wnioski dla Polski i Unii Europejskiej wynikające z doświadczeń współpracy Meksyku z USA i Kanadą w ramach Północnoamerykańskiego Układu Wolnego Handlu (NAFTA), a także potencjał rozwoju polsko-meksykańskich stosunków gospodarczych - wokół powyższych zagadnień koncentrowała się dyskusja podczas seminarium "Mexico and NAFTA: Lessons from integration", zorganizowanego przez CSM oraz Akademię Finansów i Biznesu Vistula. Gościem specjalnym był Ernesto Malda Arozarena, charge d’affaires (zastępca Ambasadora) Meksyku w Polsce. W wydarzeniu wzięli także udział dr Małgorzata Bonikowska (Prezes CSM) i prof. Longin Pastusiak (amerykanista, Akademia Vistula).

W ostatnich latach Meksyk wypracował sobie opinię stabilnej i szybko rozwijającej się gospodarki, która coraz bardziej otwiera się na handel i inwestycje zagraniczne, także spoza regionu NAFTA. Zacieśnienie stosunków tego kraju z Polską jest pożądane i realne, ale duża odległość między państwami, bariera językowa i specyfika obu rynków powodują, że potencjał dwustronnej współpracy pozostaje niewykorzystany. Trudności w relacjach Polski z Meksykiem da się jednak przezwyciężyć, a pogłębione biznesowe partnerstwo może stać się rzeczywistością - pisze Ernesto Malda Arozarena, charge d'affaires w Ambasadzie Meksyku w Polsce, w analizie "Mexico and Poland: a promising partnership".

Rządy większości same w sobie nie gwarantują dobrze funkcjonującej demokracji. System prawa obowiązującego w danym państwie powinien tworzyć spójną, przewidywalną i stabilną całość, bo tylko wówczas jest w stanie skutecznie chronić jednostkę i prawa mniejszości oraz zagwarantować pełne poszanowanie podstawowych praw i wolności wszystkich w ramach całej wspólnoty. Rządząca większość musi szanować fundamentalne zasady i wartości ustrojowe demokratycznego państwa prawnego, takie jak podział władzy czy niezależność sądów - pisze dr Krzysztof Łokucijewski, ekspert CSM, w analizie "Kontrola konstytucyjności prawa. Standard w państwach demokratycznych".