Dzisiejsza światowa gospodarka nie ma, w istocie, wymiaru globalnego. Jest to raczej połączenie trzech zintegrowanych regionów ekonomicznych: Wschodniej Azji, Zachodniej Europy i Ameryki Północnej. Kraje takie, jak Korea Południowa, Polska czy Meksyk cechują się stosunkowo dużą liczbą ludności i wysokim poziomem PKB per capita, przy czym nie są o wiele mniejsze od państw dominujących w swoich gospodarczych regionach. Mogą też awansować do tego grona, lecz aby tak się stało, muszą osiągnąć poziom kluczowych krajów pod względem infrastruktury i konsumpcji wewnętrznej - pisze prof. Salvatore Babones, współpracownik CSM, w komentarzu "National Upgrading in a Regional World".

W obliczu poważnych wyzwań politycznych, gospodarczych i społecznych, przed którymi stanęła Unia Europejska, konieczna jest redefinicja jej celów oraz sposobów funkcjonowania. Zdiagnozowaniu, jak szeroki może być zakres tych zmian, służyła debata podczas dziesiątej edycji Ogólnopolskiej Konferencji Centrum Europejskiego Uniwersytetu Warszawskiego "Nowa Europa. Jaka będzie Unia przyszłości?". W ramach wydarzenia odbyły się trzy panele dyskusyjne, poświęcone nowym ideom i wartościom w państwach Europy, strategii Polski wobec Unii Europejskiej, a także sytuacji bezpieczeństwa na Starym Kontynencie. CSM było patronem konferencji.

W referendum z 6 kwietnia 2016 r., dotyczącym umowy stowarzyszeniowej UE z Ukrainą, 61,1% obywateli Holandii zagłosowało przeciwko porozumieniu, a jedynie 38,1% poparło przyjęcie tego dokumentu. Ponad dziesięć lat temu, w wyniku podobnego głosowania, Holandia i Francja odrzuciły traktat konstytucyjny UE. Tegoroczne referendum jest wprawdzie niewiążące, a frekwencja wyniosła tylko 32,2%, lecz decyzja Holendrów będzie miała polityczne konsekwencje zarówno dla Unii, jak też Ukrainy. Przewaga głosów na "nie" to zła wiadomość w kontekście przyszłości Europy - pisze Robert Steenland, stażysta w CSM, w analizie "The Ukraine-EU Association Agreement after the Dutch referendum".